Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Καλλίδρομο: Μονή Δαμάστας – Παλαιοπαναγιά –
Χαλικόβρυση – Καταφύγιο, επιστροφή από Ελευθεροχώρι (24/2/08)

“Να μεθύσω με βουνό…” Αναρωτιέμαι αν μπορεί η παραπάνω έκφραση να διατυπωθεί δίχως να χρειάζεται εσείς, που μας διαβάζετε, να κάνετε έναν συγκεκριμένο μορφασμό, αυτό ίσως της ειρωνείας ή της βαρεμάρας. Συλλαμβάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να μειώσει λίγο τις εικόνες, για να μην παρεξηγηθεί και θεωρηθεί υπερβολικός. Όμως μεταφέρω την άποψη μια φίλης, που συμμετείχε στην πορεία “Τι όμορφη μέρα, τι όμορφο βουνό! Το αγάπησα αυτό το μέρος, είναι πλούσιο και ήρεμο, φιλόξενο, είναι αδύνατο να βαρεθείς, αφού αλλάζει όψη κάθε τόσο! θα ήθελα όταν πάμε πάλι να περπατήσουμε ως την κορυφή, να χαζέψουμε τον κόσμο αλλιώτικο!”

Η μέρα ήταν μια επιβεβαίωση του ορειβατικού ενδιαφέροντος νέων ανθρώπων να γνωρίσουν το Καλλίδρομο. Όμορφη, ζεστή, με έναν καταγάλανο ουρανό. Ήταν επίσης ο Ορειβατικός Σύλλογος της Φυλής (ΕΠΟΣ ΦΥΛΗΣ) με ένα γεμάτο λεωφορείο με συντριπτική την πλειοψηφία των νέων. Ύμνος στην ορειβατική διάθεση για εναλλακτικές εμπειρίες στη φύση.

Η ανάβαση ξεκινάει από τη Μονή Δαμάστας, διακόσια μέτρα περίπου πριν το Μοναστήρι, σε υψόμετρο 580 μέτρα. Η Μονή της Δαμάστας βρίσκεται στην κατάφυτη πλαγιά του Καλλιδρόμου που έχει θέα προς την κοιλάδα του Σπερχειού. Το μοναστήρι έχει ιστορική σημασία καθώς συνδέεται με τον αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Ιωάννη Δυοβουνιώτη, που δαπάνησε για την τοιχογράφηση του καθολικού.

Εδώ είναι και η αρχή του «Μονοπατιού του Εφιάλτη», μια πανελλήνια πορεία που γίνεται κάθε χρόνο, τον Μάιο, από τον ΕΟΣ Λαμίας και που καταλήγει στις Θερμοπύλες. Αρχίζουμε ομαλά σε δασικό δρόμο διασχίζοντας το πυκνό δάσος βελανιδιάς. Τα δέντρα είναι σχετικά χαμηλά, γιατί γίνεται συχνή εκμετάλλευση του δάσους για την παραγωγή κάρβουνου. Μετά από μερικές τραβέρσες ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια ανατολικά και μπαίνουμε πια στο ελατόδασος, ενώ έχουμε αρχίσει να περπατάμε στο χιόνι. Ανηφορίζουμε στο μονοπάτι και σε μισή ώρα περίπου βρισκόμαστε στο πρώτο πλάτωμα. Σ’ αυτό το πλάτωμα ανέβαιναν οι κάτοικοι της Ανθήλης για «θερινή διαβίωση» για να αποφύγουν την ελονοσία και τα κουνούπια. Έχει μια καταπληκτική θέα στον κάμπο του Σπερχειού και τον Μαλιακό. Είναι ένα μπαλκόνι.

Νά’ τοι ξανά μπροστά μας οι κυνηγοί με τις φόρμες παραλλαγής…! Οι φωνές μας για το παράνομο κυνήγι στο χιόνι τους υποχρέωσαν να απομακρυνθούν με τρόπο.

Η συνέχεια μέσα στα έλατα με κατεύθυνση νοτιοανατολική, ακολουθώντας τα σημάδια. Η μικρή μισοπαγωμένη λίμνη ανάμεσα στα δέντρα και το χιονισμένο τοπίο, ευκαιρία για στάση και φωτογραφίες. Συζήτηση για ιστορικά θέματα. Και η σκέψη μας «χάνεται» για λίγο στα βάθη των αιώνων και στο πόσο οι ιστορικές αναφορές σήμερα είναι αυθεντικές ή έχουν υποστεί τις αλλοιώσεις των διαφόρων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων. Να και το ερώτημα που διατυπώθηκε: “πού φυλάσσονται τα πρωτότυπα των ιστορικών πηγών; Υπάρχουν άραγε;”

Περνάμε το ρέμα με τους αναβαθμούς, που είχε κατασκευάσει το δασαρχείο. Έργα ορεινής υδρονομίας απαραίτητα για τη συγκράτηση των φερτών, τη μείωση της στερεοπαροχής και τα πλημμυρικά φαινόμενα χαμηλότερα. Μπροστά μας είναι τα λιβάδια της Παλιοπαναγιάς. Αφήνουμε τα σημάδια του “Εφιάλτη” –όχι, εμείς δεν θα προδώσουμε- και συνεχίζουμε νότια και νοτιοδυτικά τον δασικό δρόμο με κατεύθυνση, μπροστά μας, την καμένη κορυφή, όπου, σαν σκιάχτρο, φαντάζει το Πυροφυλάκιο. Έμεινε μνημείο στην κορυφή του καμένου λόφου μετά την πυρκαγιά, που έγινε πριν από δέκα περίπου χρόνια. Μια πυρκαγιά, που ξεκίνησε πολύ κοντά στο Μπράλλο και με τη βοήθεια του δυνατού ανέμου έκαψε χιλιάδες στρέμματα ελατοδάσους, περνώντας τελικά και πάνω από τη Λίμνη.

Προσπάθησα να εξηγήσω τι σήμαινε πριν μερικές δεκαετίες η πρόληψη με τους πυροφύλακες και τα πυροφυλάκια σε κάθε βουνό. Ακόμα τότε η δασοπροστασία έγερνε προς την πρόληψη. Όταν ήρθαν τα αεροπλάνα και οι διάφοροι “κομάντος” της καταστολής, ξεχάστηκε η πρόληψη και εμφανίστηκαν τα συμφέροντα, που μας “καίνε” την ψυχή κάθε καλοκαίρι.

Το χιόνι ανέβαινε όσο ανεβαίναμε κι εμείς. Τώρα περνάει τους 40 πόντους. Ίχνη παντού, κυρίως από αλεπούδες, αγριογούρουνα και ελάχιστα από λαγούς. Πολλοί συνοδοιπόροι μας είχαν ακούσει για κάποια λίμνη. Και ρωτούσαν διαρκώς: “θα δούμε τη λίμνη;” “Όλα τα εξαιρετικά πράγματα είναι και δύσκολα και σπάνια” έλεγε ο Σπινόζα.

Το πρόβλημα όμως είναι να βρεις πού αφήνουμε το δασικό δρόμο ν’ ανεβούμε για την Χαλικόβρυση. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι. Τελικά βρέθηκε. Πρέπει να θυμάται κανείς ότι στόχος είναι ο αυχένας μετά το πυροφυλάκιο. Η Χαλικόβρυση δεν έχει πια νερό για τους ορειβάτες. Από την υδρομάστευση δεν περισσεύει νερό, γιατί πρέπει να πηγαίνει για ύδρευση στις Θερμοπύλες. Αν δεν είναι έτσι, κάποιος πρέπει να πει στο Δασαρχείο να συντηρήσει την ποτίστρα και τη βρύση. Είναι κρίμα.

Πάντως η ανακάλυψη της σηματοδότησης των ορεινών μονοπατιών λύνει πολλά προβλήματα. Περνάμε τον αυχένα και κατηφορίζουμε ακολουθώντας τα ορειβατικά σημάδια με κατεύθυνση τώρα νοτιοδυτική. Πριν το οροπέδιο της Νεβρόπολης, που είναι η Λίμνη, στρίβουμε δεξιά και ανεβαίνουμε στο Καταφύγιο, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 1030 μέτρων. Σταματήσαμε για ανασυγκρότηση της ομάδας και ελαφριά ξεκούραση. Το καταφύγιο είναι κλειστό. Ανήκει στην Ομοσπονδία Φίλων Υπαίθρου και είναι δυστυχώς εγκαταλειμμένο.

Φεύγουμεεε… Σε εφτά λεφτά, να ετοιμαστούμε! η απάντηση. Έτσι αυθόρμητα. Γιατί εφτά και όχι δέκα; Και η φιλοσοφική προσέγγιση του αριθμού εφτά (7), έδωσε την ευκαιρία στον μαθηματικό της παρέας να μας θυμίσει τους Πυθαγόρειους, κατά τους οποίους ο αριθμός επτά είναι «αμήτωρ» μια και δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Είναι επίσης το σύμβολο της τελειότητας, γιατί είναι το άθροισμα του τρία (3) και του τέσσερα (4) που εκφράζουν τα δύο τέλεια σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο κλπ κλπ.

Συνεχίσαμε από το μονοπάτι χωρίς να κατεβούμε στη Λίμνη, για να μην χάσουμε χρόνο. Σε ένα τέταρτο, κατά τον Χρήστο έπρεπε να φθάσουμε στη βρύση και το εξοχικό του Φούρλα. Κι αυτό έγινε σε τρία τέταρτα. Ποτέ λοιπόν μην εμπιστεύεσαι ορειβάτες και κυνηγούς. Στο μεταξύ τα χειμερινά υλικά, το χιόνι, η λάσπη, το νερό άρχισαν να ανακατεύονται στα πόδια μας. Φτάνουμε στο Ελευθεροχώρι Το Ελευθεροχώρι είναι σε υψόμετρο 850 μέτρα, μέσα στα έλατα. Η θέα από το χωριό είναι πανέμορφη, τόσο προς τον κάμπο της Αμφίκλειας όσο και προς τις βουνοκορφές της Οίτης και της Γκιώνας, την κοιλάδα του Σπερχειού και τον Μαλιακό κόλπο.

Περνώντας την κατασκήνωση αφήνουμε το δρόμο και συνεχίζουμε βορειοανατολικά στο μονοπάτι κάτω από το νεκροταφείο κατηφορίζοντας προς τη Μονή Δαμάστας. Ένα μονοπάτι εντυπωσιακό, ζούγκλα η βλάστηση, και με συνεχή θέα τη Λαμία και την κοιλάδα του Σπερχειού. Τα παλιά τοιχία δείχνουν ότι παλιότερα περνούσαν φορτωμένα ζώα και συνέδεε το χωριό, και την πλευρά αυτή του βουνού, με τη Λαμία. Θέλει συντήρηση και βελτίωση, γιατί κοντεύει να κλείσει. Η κατάληξη είναι στο Μοναστήρι, όπου αρκετοί από μας τίμησαν το νόστιμο λουκούμι.

Αλλά “τέτοιο λουλούδι σαν το δικό σου δεν είδα πουθενά όπου κι αν κοίταξα.. θησαυρούς είναι γεμάτο αυτό το βουνό!” Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

Ανάβρα - Λίμνη Μενδενίτσας
(Παλιοσουβάλα), επιστροφή

Η Ανάβρα Μώλου είναι μισή ώρα από τη Λαμία. Είναι ένα ημιορεινό χωριό με θέα προς τη θάλασσα. Εκτός από τις παραδοσιακές ταβέρνες, τα καφενεία και το Ορειβατικό Καταφύγιο, που μπορεί να επισκεφτεί κανείς, κάνοντας μια βόλτα κατά μήκος του χωριού έχει μια εντυπωσιακή θέα προς το Μαλιακό Κόλπο, καθώς το χωριό βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη μύτη της Βόρειας Εύβοιας. Επίσης μπορεί να επισκεφθεί τα απομεινάρια της αρχαίας Ακρόπολης και τον αρχαιολογικό της χώρο, στην οποία έχουν γίνει ανασκαφές με ευρήματα.

Μέσα από το χωριό ανεβαίνουμε με κατεύθυνση νοτιοδυτική. Φθάνουμε στο ξέφωτο, σε μια ραχούλα, και συνεχίζουμε δυτικά, λίγο κατηφορικά προς τη Λαμία και πάνω από το χωριό Θερμοπύλες. Το μονοπάτι μέσα στο πυκνό δάσος διακρίνεται με δυσκολία. Φωτογραφίζουμε τα ίχνη από τους αρχαίους τάφους (;) και συνεχίζουμε ανηφορίζοντας και συναντάμε το δασικό δρόμο που ανεβαίνει από τη Δρακοσπηλιά. Τον εγκαταλείπουμε με κατεύθυνση νότια τραβερσάροντας ελαφρά, περνάμε την ποτίστρα με τη βρύση και συναντάμε τον παλιό δασικό δρόμο, που ενώνει το Ελευθεροχώρι με τη Μενδενίτσα. Είναι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής, περίπου 1100 μέτρα

Κατηφορίζουμε και είμαστε σε λίγα λεπτά στην πανέμορφη λίμνη της Μενδενίτσας, την Παλιοσουβάλα, όπως τη λένε, σε ένα εντυπωσιακό τοπίο, στα 1000 περίπου μέτρα υψόμετρο. Η λίμνη κρατάει την παγωμένη κρούστα της, που την κάνει ακόμα πιο όμορφη αντανακλώντας τις ακτίνες του ήλιου. Κρατάει νερό μέχρι τον Μάιο και στη συνέχεια "αξιοποιείται" σαν βοσκότοπος. Παρατηρήσαμε ότι κατασκευάστηκε ένα πρόχειρο χωμάτινο ανάχωμα στην έξοδο του φυσικού αυλακιού, που παροχέτευε το νερό, ανατολικά, ίσως με τη μορφή φράγματος. Πιθανόν μ' αυτό να αυξηθεί η ποσότητα του νερού της λίμνης.

Η συνέχεια είναι στον δασικό δρόμο. Περνάμε την Παλιοπαναγιά, ένα εξωκλήσι που πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, ακολουθώντας την ταμπέλα προς "ΑΝΑΒΡΑ" και αφήνοντας δεξιά το δρόμο για την Μενδενίτσα. Από δω περάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι, όταν κάναμε τα 14 χιλιόμετρα Αγώνα Ορεινού Τρεξίματος της Μενδενίτσας. Αφήνουμε αριστερά μας το καταφύγιο, κάτω από το Περδικοβούνι, και φθάνουμε στην Ανάβρα μετά από 4,5 περίπου ώρες διανύοντας περίπου 20 χιλιόμετρα διαδρομή, σύμφωνα με το GPS.

Η πλευρά αυτή του Καλλιδρόμου χαρακτηρίζεται από την πλούσια μικτή της βλάστηση, γιατί δέχεται την επίδραση του ήπιου κλίματος του Μαλιακού. Τα πεύκα, τα έλατα, οι βελανιδιές, τα πουρνάρια, τα κέδρα, τα σχίνα και κάθε λογής θάμνοι είναι τα βασικά στοιχεία της χλωρίδας. Συναντήσαμε αρκετές στάνες και ποτίστρες στη διαδρομή, που δείχνει ότι η κτηνοτροφία εξακολουθεί να υφίσταται ως απασχόληση των λίγων κατοίκων.

Τα αρχαιολογικά "ίχνη" επιβεβαιώνουν πως η περιοχή έχει σημαντικές ιστορικές αναφορές και ενδιαφέρον. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε ανάμεσα στις Θερμοπύλες και την Μενδενίτσα, δύο περιοχές με έντονη ιστορική διαδρομή από την αρχαιότητα μέχρι τα τελευταία χρόνια. Τα νερά "κατεβαίνουν" στα ρέματα και έχει αρκετές πηγές. Αρκετά επίσης τα ίχνη άγριων ζώων στο λίγο χιόνι, αλλά και τα ίχνη των αγριογούρουνων, που έχουν βαλθεί να σκαλίζουν τη γη. Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Τα χωριά του Καλλιδρόμου

Παλαιοχώριον Δωριέων
(στοιχεία από το http://palaiokhoriondorieon.livepage.gr/)


Ονομασία
Η ονομασία "Παλαιοχώρι" δηλώνει από μόνη της ότι πρόκειται για ένα χωριό πολύ παλιό, που προυπήρχε του σημερινού. Kατα πάσα πιθανότητα στη θεση του υπηρξε το ΚΥΤΙΝΙΟΝ.

Θέση - Τοποθεσία
Το Παλαιοχώρι Δωριέων βρίσκεται στους πρόποδες του Καλλιδρόμου σε υψόμετρο 514 μέτρων, κτισμένο ανάμεσα σε δυο μικρά ρέματα, το κουρνόρεμα και το γλιαμόρεμα, που το προστατεύουν απο τις πλημμύρες. Το μέρος είναι πλαγερό, κατάφυτο, ευάερο και ευήλιο και γι'αυτό οι κατοικοί του το λένε και "λιάστρα". Βόρειά του υπάρχει το ύψωμα του Προφήτη Ηλία, με την ομώνυμη εκκλησία και τα αρχαία πελασγικά τείχη και νότια απλώνεται ο κάμπος του Βοιωτικού Κηφισού. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χωριό του δήμου Αμφικλείας και ολόκληρης της περιοχής σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις με πολύ μεγάλη παραγωγή σιτηρών και βαμβακιού. Επίσης καλλιεργούνται καλαμπόκια, αμπέλια και ελιές σε μικρότερο βαθμό. Η κτηνοτροφία είναι περιορισμένη. Το χωριό έχει 601 κατοίκους.

Ιστορικά στοιχεία
Θεωρείται μια απο τις πόλεις της αρχαίας Τετράπολης χωρίς όμως αυτό να είναι τεκμηριωμένο. Στις γύρω τοποθεσίες από το Πάλαιοχώρι μπορεί κανείς να βρεί αντικείμενα και τείχη που μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού από τα Μυκηναικά χρόνια
Πιο σαφή δεδομένα έχουμε απο τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Στο χωριό, μνημονεύει ο Μακρυγιάννης, ο Καραισκάκης χτύπησε την εφοδιοπομπή των τούρκων που πήγαιναν στα Βασιλικά. Επίσης στο χωριό συναντήθηκαν οι οπλαρχηγοί Πανουργιάς, Γκούρας, Τράκκας και Δυοβουνιώτης και έβγαλαν την απόφαση να αντισταθούν στη Χαλκομάτα. Η μετανομασία του χωριού απο ΚΥΤΙΝΙΟΝ σε Παλαιοχώρι έγινε για να δηλωθεί η παλαιότητα του χωριού απο τους κατοίκους του. Το Παλαιοχώρι και οι κατοικοί του σε όλη τη νεότερη ιστορία του έθνους έδωσαν το αίμα τους και συνέδραμαν στου αγώνες του. Απο το πόλεμο του 1897, τους Βαλκανικούς πολέμους, τη μικρασιατική καταστροφή, το πόλεμο του 1940. Οι Παλαιοχωρίτες αγωνίστηκαν και έδωσαν και το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας. Γι' αυτό το λόγο έχει στηθεί μνημείο που μνημονεύει τους πεσόντες σε όλους αυτούς τους αγώνες.

Μνημεία
Το πιο αρχαίο μνημείο που υπάρχει στο Παλαιοχώρι είναι τα Πελασγικά τείχη που βρίσκονται στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Είναι πέτρες λαξευμένες τετραγωνικά 2 - 3 μέτρων μήκους, πλάτους και 1 μέτρου πάχους. Αυτό μας δηλώνει οτι κάποτε εδώ κατοικούσαν Πέλασγοί.

Ναοί
Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στη Κοίμηση της Θεοτόκου κτισμένη το 1920, ρυθμού μικτού με κολώνες και τρούλο, πετρόκτιστη εξολοκλήρου, πολύ κομψή, είναι το κέντρο της θρησκευτικής λατρείας του χωριού. Εορτάζει στις 15 Αυγούστου.

Το ξωκκλήσι του προφήτη Ηλία. Παμπάλαιο εκκλησάκι στη κορυφή του ομώνυμου υψώματος. Μέσα σ'ένα κατάφυτο τοπίο γεμάτο απο πελώρια κυπαρίσια και βελανιδιές είναι κτισμένο το εκκλησάκι του Αι Λιά. Πρόσφατα ανακαινισμένο, γιορτάζει στις 20 Ιουλίου.

Βρύσες
Η βρύση της Μότσου είναι η πιο γνωστή και ιστορική βρύση του χωριού. Βρίσκεται ανατολικά του χωριού μέσα σ' ένα δασύλιο από λεύκες και αιωνόβια πλατάνια. Για πολλά χρόνια τα νερά της ήταν ο μόνος πόσιμος υδάτινος πόρος του χωριού. Ενας τοπικός μύθος λέει οτι όποιος πιεί νερό απο τη βρύση παντρεύεται με ντόπια.

Αξιοθέατα
Το δημοτικό σχολείο του χωριού άρχισε να κατασκευάζεται το 1895 και αποπερατώθηκε στα 1902. Πανέμορφης αισθητικής το κτήριο, είναι κατασκευασμένο απο λαξευτή πέτρα. Το σχολείο πια δεν λειτουργεί ως εκπαιδευτήριο λόγω έλλειψης παιδιών. Λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο και αίθουσα εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.

Ήθη - Έθιμα

1) Πανηγύρι : Το δεκαπενταύγουστο στη γιορτή της Κοιμήσεως της θεοτόκου γιορτάζει το χωριό. Τότε γίνεται το πανηγύρι με το γνωστό ρουμελιώτικο τρόπο. Με κλαρίνα, αρνιά και άφθονη μπύρα γίνεται ένα απο τα πιο καλά πανηγύρια της περιφέρειας. Το γλέντι ειναι διήμερο και συμπληρώνεται και από άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις του πολιτιστικού συλλόγου, όπως προβολή ντοκιμαντέρ, κουκλοθέατρο, ποδοσφαιρικό αγώνα, έκθεση φωτογραφίας και ειδών λαικής τέχνης.
2) Πάσχα: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζεται το πάσχα στο Παλαιοχώρι. Τη Κυριακή του Πάσχα απο νωρίς το πρωί το χωριό γεμίζει απο καπνούς των λάκκων. Οι γείτονες μαζεύονται και ψήνουν όλοι μαζί τα αρνιά, γλεντούν, τραγουδούν και γιορτάζουν με μοναδικό τρόπο.
3) Περιφορά της εικόνας: Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα έρχεται στο χωριό η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς της Δαμάστας. Μαζεύεται όλος ο κόσμος έξω απο το χωριό στο κεντρικό δρόμο. Παραλαμβάνουν την εικόνα και με ευλάβεια, ψαλμούς και λιτανείες την πηγαίνουν στην εκκλησία του χωριού όπου τελείται ακολουθία και προσκύνημα. Είναι ένα έθιμο που κρατά τις ρίζες του από πάρα πολύ παλιά.
4) Απόκριες: Οι Απόκριες στο παλαιοχώρι γιορτάζονται πολύ έντονα. Το τελευταίο σαββατοκύριακο των απόκρεω μαζεύονται πολλοί απόδημοι παλαιοχωρίτες και το χωριό σφύζει απο ζωή και πειράγματα. Ανήμερα τις απόκριες μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ομάδες νέων ντύνονταν μασκαράδες και έπαιζαν διάφορα σκετς σατυρίζοντας συγχωριανούς τους. Την Καθαρά Δευτέρα όλοι οι κάτοικοι μαζεύονται στη πλατεία του χωριού και τρώνε νηστίσημα εδέσματα, τραγουδούν και γλεντούν.
5) Αναλήψεως: Πέρα από τις συνηθισμένες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν την ημέρα της Αναλήψεως, γιόρταζαν και οι τσοπάνηδες στις στρούγκες τους. Το έθιμο ήταν γενικό. Κάθε κτηνοτρόφος καλούσε στην στρούγκα του, την ημέρα της Αναλήψεως, τους φίλους καθώς και τους συμπατριώτες με τους οποίους είχε συναλλαγές.
6) Πρωτοχρονιά: Από τις παραμονές της εορτής οι νοικοκυρές ετοίμαζαν τα γλυκά και στόλιζαν το σπίτι. Όσες πάλι κρατούσαν το παλιότερο έθιμο σιδέρωναν τις φουστανέλες και τις γυναικείες ρουμελιώτικες φορεσιές

7) Η 25η Μαρτίου γιορτάζεται στο Παλαιοχώρι, όπως και σε όλη την Ελλάδα, με εξαιρετική μεγαλοπρέπεια. Κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα οι νέοι του χωριού άναβαν τεράστιες φωτιές στα γύρω υψώματα, έθιμο που κρατάει από τουρκοκρατίας. Το έθιμο αυτό απεικονίζει το τρόπο που συνενοούνταν τα χωριά μεταξύ τους για το ξέσπασμα της επανάστασης. Το φαγητό της ημέρας αυτής είναι μπακαλιάρος πλακί με σταφίδες, ψάρια κ.τ.λ.

Λίμνη Νευρόπολη

Η γνωστή λίμνη του Καλλιδρόμου, η λίμνη Νευρόπολη είναι στην περιφέρεια του χωριού. Μοναδική στο είδος της για όλο τον ορεινό όγκο της Στερεάς Ελλάδας. Έτσι λοιπόν το χωριό είναι ένα ορμητήριο για τα πιο μαγευτικά μέρη του Καλλιδρόμου. Η λίμνη βρίσκεται ανάμεσα στο Παλαιοχώρι και στις Θερμοπύλες. Είναι από τα πανελλαδικής σημασίας αξιοθέατα, που μένουν αξέχαστα σε κάθε επισκέπτη. Η πρόσβαση στη λίμνη και το δάσος της Νευρόπολης είναι ειδυλιακή με μοναδικής ομορφιάς πεζοπορία 7 χιλιομέτρων και με καλή βατότητα από το Παλαιοχώρι. Στις παρυφές της λίμνης του Καλλιδρόμου υπάρχει και ορεινό καταφύγιο γνωστό και φιλόξενο για τους λάτρεις του βουνού.

Πρόσβαση - Πληροφορίες
Το Παλαιοχώρι συνδέεται οδικά με την Αθήνα (183 χλμ.), τη Λαμία (34 χλμ.), την Αμφίκλεια (13 χλμ.) και με τα υπόλοιπα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Υπάρχει τακτικό δρομολόγιο ΚΤΕΛ για Λαμία και Αμφίκλεια. Μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού του Μπράλλου, που απέχει 3 χιλιόμετρα, συνδέεται και με το σιδηροδρομικό άξονα Αθήνας - Θεσσαλονίκης.

Στο Παλαιοχώρι λειτουργεί κοινοτικό κατάστημα, αγροτικό ιατρείο και βιβλιοθήκη
Κοινοτικό κατάστημα τηλ. 2231-0-92
Αγροτικό ιατρείο τηλ. 2231-0-92
Λειτουργούν 2 ταβέρνες, 2 καφενεία, 1 μίνι μάρκετ και πρακτορείο αθηναικού τύπου και πρωτότυπος ξενώνας.
Ταβέρνα "η Χολέβαινα" τηλ. 2231-0-92200
Ταβέρνα "η Τετράπολις" τηλ. 2231-0-92592-3,92351
Παραδοσιακό καφενείο/Ουζερί "ΑΦΟΙ ΜΕΡΤΖΑΝΗ" τηλ. 2231-0-92607
Καφενείο/Ουζερί "το Άστρο" τηλ. 2231-0-92220
Ξενώνας "η Τετράπολις" τηλ. 2231-0-92592-3,92351
Υπάρχει και ταξί

jim@kertis.gr Διαβάστε περισσότερα σ' αυτό το άρθρο...